Hz. Fatıma”nın Üzüntü Ve Ağıtı

  1- Buhârî, Sahih'inde kendi senediyle Enes'ten şöyle rivayet etmiştir:

Resulullah'ın (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), hastalığı ağırlaşmış, ağrısı çoğalmıştı. Fatıma (selâm’ullahi aleyha), (Peygamber’in bu halini görünce): "Eyvahlar olsun bana, babamın ağrı ve meşakkatı ne ağırdır!" dedi. Resulullah (s.a.a): "Bu günden sonra babanın meşakkat ve ağrısı olmaz." dedi.

Peygamber (s.a.a), vefat ettikten sonra da Hz. Fatıma (s.a) şöyle diyordu:

  Ve Resulullah (s.a.a), defnolunduktan sonra şöyle dedi: "Ey Enes, Resulullah'ın (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) üzerine toprak dökme-ye gönlünüz nasıl razı oldu?"

  Bu hadisi Nesâi de muhtasar bir şekilde rivayet etmiştir. Nesaî'nin ibaresi şöyledir:

  Resulullah (salla’llâhu aleyhi ve alih), vefat ettiğinde Fatıma, ona ağlayarak şöyle dedi:

  Bu hadisi Nesaî'nin naklettiği ibareyle Hakim, Müsted-rek-üs Sahihayn'de ve Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned'inde rivayet etmişlerdir. Ayrıca Hakim, bu hadisin Şeyhayn'in şartına göre sahih olduğunu da kaydetmiştir.

Yine bu hadisi Buhârî'nin, naklettiği şekliyle, İbn-i Sa'd, Tabakat'ında ve Hatib-i Bağdadî Tarih-i Bağdad'da; rivayet etmişlerdir.

  2- İbn-i Mace, Sahih'inde kendi senediyle Hammad ibn-i Zeyd'den, o da Sabit'den, o da Enes'ten şöyle rivayet etmişlerdir:

  Hz. Fatıma (selamullahi aleyha), Peygamber (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) vefat ettiğinde, şöyle diyordu:

  Bu rivayeti nakleden Hammad; "Sabit'in bu hadisi naklettiğinde şiddetle ağladığını, ağlamaktan omuzlarının oynadığını gördüm." demiştir.

Yine İbn-i Mace, aynı babda Enes ibn-i Malik'ten  şöyle rivayet etmiştir:

  Fatıma bana, “Ey Enes, nasıl Resulullah'ın (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) üzerine toprak dökmeğe gönlünüz razı oldu!" dedi

  Bu hadisleri Hakim de Müstedrek-üs Sahihayn'de başka bir senetle rivayet etmiştir ve bu hadisin Şeyhayn'in şartına göre sahih olduğunu kaydetmiştir.

  3- Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned'inde kendi senediyle Enes'ten  şöyle rivayet eder:

  Biz Resulullah'ı (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) defnedip döndüğümüzde Fatıma şöyle dedi:

  “Ey Enes, nasıl gönlünüz Resulullah'ı (salla’l-lâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) toproğa gömüp dönmeye razı oldu?!”

  4- Beyhaki, Sünen'inde kendi senediyle Enes'ten  şöyle rivayet eder:

  Allah'ın Resulü'nün (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) ölüm hastalığı sırasında, Hz. Fatıma, (selam’ullahi aleyha) onu kendi göğsüne yasladı ve Resulullah'ın rahatsızlığı çok şiddetliydi. Fatıma: "Ah, babamın rahatsızlığı ne şiddetlidir!" dedi. Peygamber (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), "Artık bu günden sonra babanın bir rahatsızlığı kalmayacak." dedi.

  Resulullah (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), defnolduktan sonra da Fatıma, bana hitaben "Ey Enes, nasıl Resulullah'ın üzerine toprak dökmeye gönlünüz razı oldu?" dedi.

  5- Ebu Nuaym de, Hilyet-ül Evliyâ'da kendi senediyle İmam Muhammed Bakır'dan (aleyhi’s-selâm) şöyle rivayet etmiştir:

  Resulullah'ın (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), vefatından sonra Hz. Fatıma'nın (selamul-lahi aleyha), güldüğü görülmedi…

Ve yine buyurdu ki:

  Bu hadisi İbn-i Sa'd da, kendi Tabakat'ında rivayet etmiştir.

  6- Askalani, Feth-ul Bâri'de, Taberani'nin, Aişe'den şöyle bir rivayet nakledildiğini kaydetmiştir:

  Resulullah (salla’llâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), Fatıma'ya şöyle dedi: "Cebrail, müslüman-ların kadınları arasında hiçbirinin senin kadar musibete düçar olmayacağını bana bildirmiştir. Öyleyse senin sabrın, onların hiçbirinden az olmamalıdır.”

1- Sahih-i Buhârî, Bed'ül Halk bölümü, Sünen-i Nesâi, c.1, s.261. Müstedrek-üs Sahihayn, c.3, s.59. Müsned-i ibn-i Hanbel, c.3, s.197. Tabakat-ı İbn-i Sa'd, c.2, s.83. Tarih-i Bağdâdi, c.6, s.262.

2- Sahih-i İbn-i Mace, Cenazelerle ilgili hadislerin Peygamber'in vefatı bölümü. Müstedrek-üs Sahihayn, c.1, s381.

3- Müsned-i Ahmed, c.3, s.204.

4- Sünen-i Beyhaki, c.3, s.409.

5- Hilyet-ül Evliyâ, c.2, s.43. Tabakat-ı İbn-i Sa'd c.2, s.40.

6- Feth-ul Baˆri, c.9, S.201.